عالم رباني، آيت‏اللَّه سيد اسماعيل اصفيايي شِندآبادي در سال 1289 ش در روستاي شندآباد از توابع شهرستان شبستر در آذربايجان شرقي ديده به جهان گشود. وي پس از طي دروس مقدمات و سطح، وارد حوزه علميه تبريز شد و در درس استادان نامدار آن حوزه همچون: سيد مرتضي خسروشاهي و ميرزا ابوالحسن انگجي بهره‏اي وافر برد تا آن كه خود يكي از مدرسان ماهر حوزه تبريز گشت. آيت‏اللَّه اصفيايي از آن پس به درس و بحث و ارشاد مردم همت گماشت و با تلاش عالي خود، مسجد و مدرسه تاريخي سيد حمزه تبريز را كه به ويرانه‏اي تبديل شده بود احيا كرد و آن را به محلي براي ترويج دين و اسكان طلاب تبديل نمود. ايشان پس از عمري تلاش و فعاليت‏هاي مذهبي و اجتماعي در تبريز و خدمت به مردم آن شهر، راهي شهرستان قم شد تا با استفاده از انفاس قدسي عارفانِ آن تربت پاك، تزكيه نفسِ خويش را به اكمال برساند. با اين حال از تدريس، تأليف و تفسير غافل نماند و از بدو ورود به قم، با عشقي سرشار به فقه آل محمد(ص)، تلاش خود را در اين زمينه‏ها دو چندان كرد. اين عالم رباني و فقيه صمداني سرانجام پس از سال‏ها كوشش در جهت ترويج و تبليغ دين و تزكيه و تهذيب نفس در تاريخ 26 آذر 1368 برابر با 18 جمادي‏الاول 1410 ق در 79 سالگي دارفاني را وداع گفت و پيكر پاكش پس از تشييعي باشكوه، در مقبرة العُلماء باغِ بهشت قم به خاك سپرده شد.